مروري بر انواع و روشهاي ديابت

ديابت چيست ؟

ديابت شرايطي است كه توانايي بدن را براي پردازش قند خون ، كه در غير اين صورت به عنوان قند خون شناخته مي شود ، مختل مي كند.

در ايالات متحده تخمين زده مي شود تعداد افراد بالاي 18 سال مبتلا به ديابت تشخيص داده شده و بدون عارضه 30.2 ميليون نفر باشد. اين رقم بين 27.9 و 32.7 درصد از جمعيت را نشان مي دهد.

بدون مداوم ، مديريت دقيق ، ديابت مي تواند منجر به ايجاد قند در خون شود كه مي تواند خطر عوارض خطرناك از جمله سكته مغزي و بيماري هاي قلبي را افزايش دهد.

انواع مختلفي از ديابت ايجاد مي شود و مديريت اين بيماري بستگي به نوع آن دارد. همه اشكال ديابت ناشي از اضافه وزن فرد يا شيوه زندگي غيرفعال نيست. در حقيقت ، برخي از زمان كودكي حضور دارند.

انواع مختلفي از ديابت وجود دارد.

سه نوع عمده ديابت مي توانند ايجاد شوند:

·          نوع 1

·          نوع 2

·          ديابت حاملگي

1)      ديابت نوع 1: همچنين به عنوان ديابت نوجوانان نيز شناخته مي شود ، اين نوع زماني اتفاق مي افتد كه بدن نتواند انسولين توليد كند. افراد مبتلا به ديابت نوع I وابسته به انسولين هستند ، به اين معني كه براي زنده ماندن بايد روزانه انسولين مصنوعي مصرف كنند.

2)      ديابت نوع 2: ديابت نوع 2 بر نحوه استفاده بدن از انسولين تأثير مي گذارد. در حالي كه بدن هنوز انسولين درست مي كند ، برخلاف نوع اول ، سلول هاي بدن به همان ميزان كه قبلاً انجام مي دادند به آن پاسخ نمي دهند. طبق اعلام موسسه ملي ديابت و گوارش و بيماري هاي كليوي ، اين رايج ترين نوع ديابت است و با چاقي ارتباط قوي دارد.

3)      ديابت حاملگي : اين نوع در خانم ها در دوران بارداري رخ مي دهد كه بدن مي تواند نسبت به انسولين حساس تر شود. ديابت حاملگي در همه خانم ها بروز نمي كند و معمولاً بعد از زايمان برطرف مي شود.

انواع كمتر ديابت شامل ديابت مونوژنيك و ديابت مرتبط با فيبروز كيستيك است.

پيش ديابت

پزشكان به بعضي از افراد مبتلا به ديابت مرزي اشاره مي كنند كه قند خون معمولاً بين 100 تا 125 ميلي گرم در دسي ليتر (ميلي گرم در ليتر) است.

ميزان قند خون طبيعي بين 70 تا 99 ميلي گرم در ليتر است ، در حالي كه فرد مبتلا به ديابت قند خون ناشتا بالاتر از 126 ميلي گرم در دسي ليتر دارد.

سطح پيش ديابت به اين معني است كه قند خون بالاتر از حد معمول است اما نه به حدي كه ديابت را تشكيل دهد.

با اين حال ، افراد مبتلا به پيش ديابت در معرض خطر ابتلا به ديابت نوع 2 هستند ، اگرچه معمولاً علائم ديابت كامل را تجربه نمي كنند.

عوامل خطر ابتلا به پيش ديابت و ديابت نوع 2 مشابه هستند. آنها شامل موارد زير هستند:

·         اضافه وزن داشتن

·         سابقه خانوادگي ديابت

·         داشتن كلسترول با چگالي بالا (HDL) كلسترول پايين تر از 40 ميلي گرم در ليتر يا 50 ميلي گرم در ليتر

·         سابقه فشار خون بالا

·         ابتلا به ديابت حاملگي يا تولد كودكي با وزن بيش از 9 پوند

·         سابقه سندرم تخمدان پلي كيستيك (PCOS)

·         تبار آفريقايي-آمريكايي ، بومي آمريكا ، آمريكاي لاتين يا جزاير جزاير آسيايي و اقيانوسيه

·         بيش از 45 سال سن

·         داشتن يك سبك زندگي بي تحرك

اگر پزشك تشخيص دهد كه فرد به ديابت مبتلا است ، توصيه مي كند كه فرد تغييرات سالم ايجاد كند كه به طور ايده آل مي تواند پيشرفت به ديابت نوع 2 را متوقف كند. كاهش وزن و داشتن رژيم غذايي سالم تر اغلب مي تواند به پيشگيري از بيماري كمك كند.

چگونه مشكلات انسولين ايجاد مي شود

پزشكان علت دقيق ابتلا به ديابت نوع I را نمي دانند. ديابت نوع 2 ، همچنين به عنوان مقاومت به انسولين شناخته مي شود ، دلايل واضح تري دارد.

انسولين به گلوكز موجود در مواد غذايي فرد اجازه مي دهد تا به سلولهاي بدن خود دسترسي پيدا كند تا انرژي لازم را تأمين كند. مقاومت به انسولين معمولاً نتيجه چرخه زير است:

يك فرد ژن يا محيطي دارد كه باعث مي شود فرد قادر به توليد انسولين كافي براي پوشش مقدار گلوكز در بدن نباشد.

بدن سعي مي كند انسولين اضافي براي پردازش قند خون اضافي ايجاد كند.

لوزالمعده نمي تواند با افزايش تقاضاها همگام باشد ، و قند اضافي خون در بدن شروع به گردش مي كند و باعث آسيب مي شود.

با گذشت زمان ، انسولين در معرفي گلوكز به سلول ها كمتر موثر مي شود و قند خون همچنان در حال افزايش است.

در مورد ديابت نوع 2 ، مقاومت به انسولين به تدريج صورت مي گيرد. به همين دليل است كه پزشكان اغلب در تلاش براي كاهش سرعت يا معكوس كردن اين چرخه ، تغيير در سبك زندگي را توصيه مي كنند.

نكات مربوط به ورزش و رژيم

اگر پزشك يك فرد مبتلا به ديابت نوع 2 را تشخيص دهد ، اغلب توصيه مي كند براي حمايت از كاهش وزن و سلامت كلي ، تغييراتي در شيوه زندگي ايجاد كند.

پزشك ممكن است فردي را مبتلا به ديابت يا پيش ديابت به متخصص تغذيه ارجاع دهد. يك متخصص مي تواند به يك فرد مبتلا به ديابت كمك كند تا يك شيوه زندگي فعال ، متعادل داشته باشد و شرايط را مديريت كند.

يك رژيم غذايي سالم مي تواند به پيشگيري ، معكوس يا مديريت ديابت كمك كند.

اقداماتي كه فرد مي تواند براي پذيرش سبك زندگي با ديابت انجام دهد شامل موارد زير است:

خوردن يك رژيم غذايي پر از مواد غذايي مغذي و تازه ، از جمله غلات سبوس دار ، ميوه ، سبزيجات ، پروتئين هاي بدون چربي ، لبنيات كم چرب و منابع چربي سالم مانند آجيل.

از پرهيز از غذاهاي پر قند كه كالري خالي دارند و يا كالري هايي كه فوايد غذايي ديگري ندارند ، از جمله سديم هاي شيرين شده ، غذاهاي سرخ شده و دسرهاي پر قند پرهيز كنيد.

خودداري از نوشيدن مقادير زياد الكل يا مصرف نكردن كمتر از يك نوشيدني در روز براي زنان يا دو نوشيدني در روز براي آقايان.

حداقل 5 روز در هفته ، حداقل 30 دقيقه ورزش در روز ، مانند پياده روي ، ايروبيك ، دوچرخه سواري يا شنا انجام دهيد.

تشخيص علائم قند خون در هنگام ورزش ، از جمله سرگيجه ، گيجي ، ضعف و تعريق زياد.

افراد همچنين مي توانند براي كاهش شاخص توده بدني خود (BMI) قدم بردارند ، كه مي تواند به بعضي از افراد مبتلا به ديابت نوع 2 كمك كند كه بدون دارو دارو را مديريت كنند.

اهداف كاهش وزن آهسته و پايدار به احتمال زياد به فرد كمك مي كند تا مزاياي بلند مدت را حفظ كند.